41 dni nadziei - Tami Oldham Ashcraft i Susea McGearhart

 Tami to młoda i żywiołowa Amerykanka, które swoje miejsce na ziemi odnalazła na pokładzie statku. Richard, nieco starszy od niej Anglik, na otwartym morzu czy za sterem jachtu czuje się jak „ryba w wodzie”. Tych dwoje połączyło nie tylko wzajemne uczucie, ale też miłość do żeglugi. Na pokładzie jachtu docierają nawet w te najdalsze zakątki Ziemi. Wydawać by się mogło, że nic nie jest w stanie stanąć na drodze ku ich szczęściu. Pewnego dnia przyjmują zlecenie na odstawienie jachtu, tysiące mil morskich dalej. Wyruszają więc w podróż, która na zawsze odmieni ich losy…

 Woda jest chyba moim ulubionym żywiołem, jako jedyny spośród nich nie wzbudza we mnie strachu. Lubię pływać, eksplorować morskie dno, wszelkiego rodzaju rejsy wzbudzają mój ogromny zachwyt a patent żeglarski od kilku już lat jest moim nie spełnionym marzeniem. Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę, a nawet dowiedziałam się, że została zekranizowana i to z tak znakomitą obsadą, wiedziałam, że prędzej czy później będę musiała ją przeczytać!

 Książka opowiada o znamiennej w skutkach wyprawie pary żeglarzy, która przez sztorm i siłę żywiołu zmienia się w prawdziwą tragedię. Treść książki to przegląd ludzkich stanów i zachowań wobec tak nieobliczalnych okoliczności, które mamy okazję obserwować przez ich rozmowy, wewnętrzne dialogi Tami, oraz jej wymiany zdań z tajemniczym Głosem. Podczas lektury, dzięki licznym fragmentom wspomnień, mamy też okazję poznać całą historię znajomości tych dojga i wiele faktów z ich wcześniejszego życia. 

 Tami Oldham Ashcraft zdecydowała się opisać swoje przeżycia dopiero po wielu latach od faktycznych wydarzeń, a z pomocą przyszła jej Susea McGearhart, również pasjonatka żeglarstwa, a zarazem pisarka. Jak im się to udało?

 Jeżeli chodzi o styl, to muszę przyznać, że nie jest on najlepszy. Książki nie czytało się źle, wręcz przeciwnie – dosyć szybko i sprawnie, warstwa literacka odbiega jednak od ideału. Niektóre wątki pojawiały się ni stąd, ni zowąd, bez wcześniejszego osadzenia. Nierzadko też ciężko było połapać się w przeskokach fabularnych pomiędzy teraźniejszością a wspomnieniami z przeszłości. Zdaję sobie jednak sprawę, że autorka nie jest pisarką, a książka to nie powieść, a luźny zapis jej wspomnień, więc starałam się przymknąć na ten fakt oko. Na pochwałę zasługuje na pewno umieszczony z tyłu książki słowniczek terminologii żeglarskiej, bo chcąc nie chcąc, było jej tam sporo.

 ,,41 dni nadziei” to opowieść niezwykle przejmująca, oddająca nawet te skrajne emocje targające człowiekiem, który znalazł się w niewyobrażalnie trudnej sytuacji. To książka, która może pomóc rozprawić się z niektórymi emocjami, które wbrew pozorom towarzyszą nam w codzienności. Nie jest to pozycja dla każdego, ale myślę, iż warta jest zapoznania. Prawdopodobnie mało kto z nas znajdzie się kiedyś w sytuacji tak trudnej i przerażającej. Może jednak warto pomyśleć...co by było gdyby...

Tytuł: 41 dni nadziei

Autor: Tami Oldham Ashcraft, Susea McGearhart

Tytuł oryginału: Adrift

Tłumaczenie: Piotr Budkiewicz

Wydawnictwo: Książnica

Data wydania: 2018
Stron: 240