Szymborska. Znaki szczególne - Joanna Gromek-Illg

 Wisława Szymborska. Jedna z najsławniejszych polskich twórczyń. Wybitna poetka, literatka, Noblistka. Obdarzona niespotykanym poczuciem humoru i dystansem do świata, a jednocześnie bardzo wrażliwa i pełna empatii. Zawsze starała się postępować w zgodzie ze swoimi ideałami, chociaż system nie zawsze to umożliwiał. Kochała swoją rodzinę, bliskich i przyjaciół, mimo że nie zawsze się z nią zgadzali. Jej skromność sprawiła, że nie wiele wiemy o jej życiu prywatnym. Jednak kilka lat po śmierci tej niezapomnianej postaci mamy okazję poznać jej biografię wewnętrzną i spojrzeć na jej portret, nakreślony na nowo, nieco bardziej intymny niż dotychczas…

 Do postaci Szymborskiej mam bardzo osobisty sentyment – już kiedy byłam w szkole podstawowej i nie do końca jeszcze rozumiałam poezję, jej wiersze bardzo do mnie przemawiały i w jakiś fascynujący sposób je czułam, więc właśnie to jej dzieła wybierałam na szkolne konkursy recytatorskie. Kiedy dorosłam, a poezja stała się nieodłączną częścią mojej codzienności, pozostało we mnie upodobanie do zgłębiania twórczości poetki, która patrzyła na świat z dozą prawidłowego osądu, bardzo obiektywnie – a ja nigdy nie cierpiałam skrajności. Kiedy cztery lata temu zamieszkałam w Krakowie, poetka która niegdyś stąpała po tym samym co ja bruku, stała mi się jeszcze bliższa…

 W podróży przez życie Szymborskiej towarzyszyły autorce liczne materiały źródłowe – możemy zajrzeć do dowcipnych listów, które mała Wisława i jej siostra Nawoja adresowały do przebywającej w sanatorium matki. Mamy wgląd we fragmenty korespondencji z pierwszym mężem poetki, Adamem Włodkiem, z którym nawet po rozwodzie dzieliła się swoimi smutkami i radościami. Z przyjemnością śledzimy rozwój jej uczucia do Kornela Filipowicza, jak i rozeznajemy jej sytuację życiową z urywków listów do najbliższych przyjaciół czy dawnych znajomych. Wraz z wydarzeniami z życia Szymborskiej, poznajemy także wiersze, które w ich czasie powstawały, co daje nam pogląd na towarzyszące poetce uczucia i emocje.

 Książka Joanny Gromek-Illg znakomicie oddaje swoisty klimat i aurę życia Wisławy Szymborskiej. Dzięki jej realistycznym opisom możemy poznać, a wręcz poczuć klimat Domu Literatów w starej kamienicy na Krupniczej, której lokatorką poetka była przez wiele lat, organizując tam literackie spotkania. Poczuć możemy także klimat małego mieszkanka Szymborskiej, zwanego „szufladą”, czy też zakopiańskiej „Astorii” w której poetka spędziła wiele miesięcy wypoczywając w Tatrach. Opowieść o życiu Noblistki, którą snuje autorka, pełna jest wielorakich doznań...

 Książka napisana została językiem bardzo plastycznym, tak że mimo ogromnej ilości zawartych w niej informacji nie nudziła, a wciąż czytało się ją z ciekawością. Podziwiam ogrom pracy, który autorka włożyła w przygotowanie książki i w ubranie w odpowiednie słowa tej ukrytej strony poetki, którą jej udało się nieco zgłębić. Nie mogę także nie wspomnieć o tym, jak pięknie książka została wydana, co także pozytywnie wpłynęło na wrażenia z lektury. Całości, czyli zawartości merytorycznej i cytowanych utworów poetki, dopełniają fotografie, obrazujące wydarzenia z życia czy liczne relacje.

 „Szymborska. Znaki szczególne” to w istocie wewnętrzna biografia naszej rodzimej, wybitnej poetki, która nie tylko przybliża nam istotne fakty z jej życia, ale także pozwala nam przyjrzeć się jej twórczości przez pryzmat wątków biograficznych. To ciekawie zarysowana opowieść o kobiecie niewysłowienie zdolnej, a przy tym skromnej i nie lubiącej rozgłosu. To spojrzenie na poetkę pod zupełnie innym kątem, pełne ciekawych odkryć i spostrzeżeń. 

Tytuł: Szymborska. Znaki szczególne

Autor: Joanna Gromek-Illg

Wydawnictwo: Znak

Data wydania: 2020

Stron: 544

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Znak