Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek - Mary Ann Shaffer, Annie Barrows

Rok 1946. Juliet Ashton to młoda, angielska pisarka, która na swym koncie ma już kiepsko sprzedającą się biografię Anne Brönte, a w czasie wojny, pod pseudonimem, publikowała pokrzepiające, dowcipne eseje. Kobieta próbuje ułożyć sobie życie oraz napisać nową powieść, tym razem poważniejszą, już pod swoim nazwiskiem. Wiedzie spokojne życie w Londynie, otoczona swymi ukochanymi książkami. Pewnego dnia otrzymuje pewien list, który na zawsze ma odmienić jej życie, mimo że ta jeszcze o tym nie wie...

Podczas niemieckiej okupacji na angielskiej wyspie Guernsey grupka lokalnych mieszkańców, by ukryć swoje nielegalne zgromadzenie i konsumpcję pieczonego prosięcia, zakłada Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek. Cotygodniowe spotkania Stowarzyszenia o tej - jakże nietuzinkowej - nazwie i niezwykła moc literatury niespodziewanie stają się dla mieszkańców ostoją. Właśnie dzięki temu przedsięwzięciu, w ręce farmera i hodowcy świń, Dawseya Adamsa trafia egzemplarz książki Charlesa Lamba, należący niegdyś do Juliet, która niestety musiała go sprzedać. Po wojnie Dawsey pisze list na podany w książce londyński adres niejakiej Juliet Ashton, by ta podała mu namiary księgarni wysyłkowej w Londynie, aby mógł on zgłębiać dorobek twórczy Lamba. I tutaj swój początek ma ta wyjątkowa historia…

Juliet, Dawsey oraz inni członkowie Stowarzyszenia wymieniają korespondencję, z której kobieta dowiaduje się o okupacyjnych losach wyspy, poznaje historię życia pozostałych członków oraz bohaterską postać Elizbeth McKenny, która wydaje się być spoiwem całej historii.

 Pozycja ta, o jakże długim tytule zwróciła moją uwagę jakoś przed rokiem, kiedy zobaczyłam jej filmową adaptację produkcji Netflixa. Także od czasów dziecięcych, kiedy to wieczorami namiętnie kartkowałam atlas świata, w pamięci miałam małą wysepkę „pod Anglią” której nazwy nie potrafiłam wtedy wymówić, a która stała się sercem pewnej opowieści.

Niestety, w tym wypadku to ekranizację obejrzałam przed zapoznaniem się z pierwowzorem, chociaż robić tak nie zwykłam. Ani jednego, ani drugiego bynajmniej nie żałuję.

 „Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek” to w istocie opowieść niezwykle krzepiąca. Ciekawie wykreowani bohaterowie i ich często przezabawne losy potrafią niejednokrotnie podnieść na duchu. Mamy tutaj do czynienia z wieloma różnorodnymi typami postaci, a każda z nich jest niebywale oryginalna, jednak wszystkich łączą literackie zainteresowania i pasja. Ogromna radość z książek, umiłowanie zapisanych stronic i wzajemnej wymiany opinii aż bije z kartek tej książki. Czyż to nie brzmi zachęcająco?

 Jest to powieść epistolarna, a ten rodzaj powieści szczerze ubóstwiam, ubolewając ogromnie nad tym, że dzisiaj listów już tak często się nie wysyła. Przeczytałam ją jednym tchem i żałuję, że zrobiłam to tak szybko, nie dawkując jej sobie i nie delektując się treścią. Tak jak literatura krzepiącą była dla bohaterów, tak książka ta była dla mnie.

Język jest ciekawy i prosty w odbiorze. Stylizacja listów jest jednak, niestety, nie do końca udana – wielu bohaterów posługuje się często językiem nader współczesnym, jak na lata czterdzieste przystało, przynajmniej w moim odczuciu i doświadczeniu, po wcześniejszej styczności ze źródłami z tego czasu. Realia historyczne, mimo wszelkich starań, również nie zostały oddane do końca realistycznie, gdyż, co bardzo swoją drogą mnie rozbawiło, ośmielę się stwierdzić, że przykładowo poczta w powojennej Anglii i na Wyspach Normandzkich działała o wiele sprawniej niż nasza obecnie, w XXI wieku. Wszystko to jednak jestem w stanie wybaczyć autorkom, gdyż wiem, że to jedynie powieść, nie wiarygodne źródło historyczne, i ich własna adaptacja ciekawego pomysłu na powieść, który, nie ukrywam, bardzo mi się spodobał.

 „Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek” to w mojej opinii pozycja, z którą zapoznać się naprawdę warto. Nie tylko, ciut może naiwnie, przywraca ona wiarę w ludzkość, ale ukazuje też ogromną, ocalającą moc literatury. Literatury, która jednoczy, która krzepi, niesie pociechę, ale też otwiera serce na drugiego człowieka i bagaż jego doświadczeń. Przeczytaj, a sam zobaczysz...a nawet poznasz recepturę na pewien Placek!

Zachęcam również do obejrzenia adaptacji filmowej, dostępnej na Netflixie

Tytuł: Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek

Autor: Mary Ann Shaffer i Annie Barrows

Tytuł oryginału: The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society

Tłumaczenie: Joanna Puchalska

Wydawnictwo: Świat Książki

Data wydania: 2018

Stron: 256